Ludwik Jerzy Kern – to nazwisko znane jest wielu osobom, które... były kiedyś dziećmi. Ten polski poeta, satyryk, dziennikarz, tłumacz literatury pięknej i autor tekstów piosenek największą popularność zyskał dzięki swej twórczości dla dzieci, znanej także poza granicami naszego kraju. Jednocześnie przez dziesięciolecia był jednym z najdowcipniejszych i najbardziej uważnych portrecistów polskiej codzienności. Był laureatem wielu nagród i odznaczeń, w tym Orderu Uśmiechu. 

Całe zawodowe życie był związany z krakowskim tygodnikiem Przekrój, do którego, jak wspominał, wprowadził go w 1948 roku sam Konstanty Ildefons Gałczyński. Był mistrzem pierwszorzędnego żartu ubranego w poetyckie słowa a także autorem wielu popularnych utworów dla dzieci, takich jak Ferdynand Wspaniały czy Proszę słonia.

Urodził się 29 grudnia 1920 roku w Łodzi jako syn Ludwika Kerna, nauczyciela łaciny, i Marii Gertner. Maturę zdał w Liceum Humanistycznym. Debiutował w 1938 roku jako poeta w Ilustrowanym Kurierze Codziennym. W okresie II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, utrzymywał się z pracy fizycznej. Po upadku powstania warszawskiego przeniósł się do Krakowa. W 1945 roku powstały jego pierwsze utwory satyryczne, drukowane w Szpilkach. Od roku 1947 ponownie zamieszkał w Łodzi, gdzie podjął pracę w Agencji Prasowej. Podjął także (nieukończone) studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W roku 1948 zamieszkał na stałe w Krakowie.

Był nietypowym, bo pełnym ciepła, satyrykiem.  Należał do zespołu redakcyjnego tygodnika Przekrój. Swoje utwory publikował ponadto m.in. w tygodniku Świat, Płomyku i Płomyczku. Tłumaczył też z języka francuskiego i angielskiego, m.in. książki Roalda Dahla, Uri Orleva, także twórczość Isaaca Bashevisa Singera, czy Ogdena Nasha (drukowane wPrzekroju).

Był autorem słów wielu piosenek (np. W kalendarzu jest taki dzień,Lato, lato, Wojna domowa, Nie bądź taki szybki Bill, Cicha woda), wykonywanych m.in. przez Mieczysława Fogga, Marię Koterbską, Halinę Kunicką, Zbigniewa Kurtycza, wykorzystywanych także w filmach fabularnych i serialach telewizyjnych (Tajemnica dzikiego szybu, 1956; Szatan z siódmej klasy, 1960; Wojna domowa, 1965). Był współautorem autorskich programów satyrycznych nadawanych przez Telewizję Polską (m.in. Kernalia, 1965; 3000 sekund z Ludwikiem Jerzym Kernem, 1965; Kuchenny walc, 1967; Karnawał ante portas, 1968; U fotografa, 1968; Na plaży, 1970; Porachunki małżeńskie, 1974; Kwadrans pod psem. Wiersze i piosenki, 1982;Kernalia, czyli cztery łapy, 1994). Był wreszcie autorem popularnych do dzisiaj, wspaniałych, dowcipnych i inteligentnych utworów dla dzieci, m.in. Ferdynand Wspaniały czy Proszę słonia, na podstawie których zrealizowano znane dobranocki.

Był dwukrotnie żonaty: z Adelą Nowicką (w latach 1942–1948) oraz z Martą Stebnicką, aktorką, reżyserką, pieśniarką i pedagożką. (od 1954). Przynależał do Związku Zawodowego Dziennikarzy RP i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1945–1951–1982), Związku Literatów Polskich (1953–1983) oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989). Wielokrotnie odznaczany i nagradzany, otrzymał m. in. Order Uśmiech,  Złoty Krzyż Zasługi, odznakę Zasłużony Działacz Kultury, Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości oraz Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie literatury. Pod koniec życia publikował okazjonalnie w miesięczniku Kraków.

Zmarł 29 października 2010 roku w szpitalu po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

 

opracowała: Ewa Majchrzak korzystając z informacji opublikowanych na portalu kulturalno - informacyjnym Oblicza Kultury